بیشتر اوقات برای بیدار شدن به گوشی موبایلم سفارش می کنم که در ساعت مقرر من را بیدار کند، اما اغلب قبل اینکه آلارم گوشی به صدا در بیاد ساعت درون بدنم فعال می شه و بیدار می شم و . اگرچه شاید تلقین اینکه باید ساعتی خاص بیدار بشم در این بیدار شدن موثر است، اما گاهی اوقات بدون اینکه از پیش با خودم قرار بیدار شدن گذاشته باشم بیدار می شم و . امروز، چند صباحی به اذان صبح مانده بود بیدار شدم، چنان خواب از سرم پریده بود که انگار قوطی انرژی زا سرکشیده باشم و . گوشی را بر می دارم و متوجه می شم که ساعت بدن من با جایی دیگر تنظیم بوده است و یاد من در خاطر یکی دیگر زنده بوده است و . از بلاگفا خارج می شم و به این دعا فکر می کنم ما را به دعا کاش فراموش نسازند رندان سحر خیز که صاحب نفسانند .» . وقتی از خانه خارج شدم، سفیدی برف که برهمه رنگ های شهر رنگ یک رنگی پاشیده بود، باعث شد این نوشته در وصف برف را در ذهنم مرور کنم: هر مذهبی، رنگی داشت و هر رنگی اختلافی آورد، من اما سرانجام به آیین برف ایمان آوردم که رنگارنگی را زیر بال خود می گیرد و همگان را سپیدی می بخشد. برف همان دین من است .» . عصر وقتی سوار تاکسی شدم، راننده تاکسی با شوخی خاصی خنده را بر لبانم نشاند و در طول مسیر با کلام شیوای خودش مسافرها را شاد میکرد، به پایان مسیر رسیده ایم و راننده می گوید به خاطر اینکه در طول مسیر سکوت اختیار کرده ای پس اینجا پیاده ات میکنم، لبخندی می زنم و با کمال تشکر بهش می گم من سعی کردم بیشتر گوش بدم تا اینکه صحبت کنم و. راننده خوش سخن با تشکر از اینکه خندیدم من را با بدرود بدرقه می کند و . وقتی دارم روی برفهای له شده پیاده رو به سمت مسیر بعدی قدم بر می دارم در ذهنم این شعر جریان می یابد:
زخم هایی که بر قلب داریم
اگر چه جایشان هرگز خوب نخواهد شد
ولی به یادمان خواهد آورد
که ما هم
کسانی را دوست داشته ایم.
حقیقتِ تلخ آنجاست
که قلب همواره خواهد تپید
زخم بارها باز خواهد شد
و "دوست_داشتن"
چون عفونتی خوش خیم
تمام وجودمان را خواهد گرفت
شاید برای همین است که آدم های زخم خورده
همیشه لبخندی ملایم و سرد
روی لب دارند .»
درباره این سایت